Ik ben geen waterrat. Water betekent voor mij vooral een levensader. Het is enorm belangrijk voor de leefomgeving van plant en dier. Ik zit graag op de mountainbike. Als ik dan een poeltje zie in het bos, hurk ik graag even aan de waterkant om te kijken of ik iets leuks zie, zoals kikkertjes of salamanders. Want bij het water is altijd wel wat te zien.

Waarde van dier en natuur

De waarde van dier en natuur moeten zwaarder wegen bij besluiten van Waterschap Amstel, Gooi en Vecht. Dat is de reden dat ik bestuurder ben geworden. Het lijkt nu vooral te gaan om financiële keuzes. Terwijl sommigen waarden niet in geld zijn uit te drukken. Zoals natuur, het welzijn van dieren en je eigen gezondheid en welzijn. Deze kwetsbare waarden zijn onbetaalbaar en van groot belang. Daarom moeten we met deze waarden meer rekening houden, zodat niet alleen het recht van de sterkste geldt.

Een thema zoals het bewust verdrinken van zoogdieren, zoals muskusratten, gaat me enorm aan het hart. Zij voeren een doodsstrijd die minutenlang duurt. We kunnen er ook voor kiezen om onze dijken beter werend te maken tegen deze gravers. Muskusratten zijn immers niet de enige 'dijkgravers'? Er zijn ook bevers, rivierkreeften en vossen die in onze dijken graven. Gaan we die ook allemaal doden?

Daarnaast vind ik het belangrijk om voldoende aandacht te houden voor biodiversiteit langs en in het water. De hoeveelheid mest en landbouwgif die in het water terechtkomt, moet sterk verminderd worden.

Ook het welzijn van vissen en het voortbestaan van weidevogels heeft mijn aandacht. Een natuurlijker beheer van de waterstand hangt hiermee nauw samen.

Fietsen langs het water

De Kanaaldijk langs het Tienhovenskanaal vind ik er erg mooi. Een waterrijk gebied met veel vogels en je kunt er alleen met de fiets komen. Een minder bekend gebied is Zanderij Cruysbergen van het Goois Natuurreservaat, bij de Hilversumse Meent. Brede sloten lopen hier door een schraal grasland. Het waterschap speelt hier een belangrijke rol door aanvoer van voldoende schoon water. Anders zou het gebied verdrogen door een laag waterpeil.

Bij heide en bossen voel ik me het meeste thuis. Zoals in het Gooi. Dat komt vast door mijn roots, die op de Veluwe liggen. De veldleeuwerik die op de heide kwetterend tot grote hoogte klimt, weet mij jaar op jaar te boeien. Alhoewel het ergens treurig is dat dit beestje hier zijn heil zoekt; hij hoort boven het veld te zingen, niet boven de heide.